Ne zaman sıradanlıktan uzak bir gün yaşasam, başka bir hayata ya da başka bir şehre adım atsam daha da fazla farkediyorum bunu...
İçimde öyle bir BEN var ki ; hiç bir yere ait değil... Sırt çantasını ve bir kaç önemli eşyasını alıp alıp, doğru bildiklerini dokuz yerden bıçaklayıp gitme hevesi var...
İçimde öyle bir BEN var ki ; takılmış plak misali bazı akşamlar sabahlara kadar aynı şarkıyı mırıldanırken , mevsim normallerine inat çiçekler açıp , kuşlar uçurur yüreğinden...
İçimde öyle bir BEN var ki ; Asi , inatçı , başına buyruk, ne istediğini bilen...
İçimde öyle bir BEN var ki ; yağmur yapışmış gözlerine inat Gülümseyen...
İçimde öyle bir BEN var ki ; Kurduğu cümlelerin yarısı devrik..
İçimde öyle bir BEN var ki ; Kendi içinde peydahlayarak doğurmaya çalıştığı hayalleri uğruna çektiği sancıları saklayıp burnunun dikine giden...
İçimde öyle bir BEN var ki.....
