KüPeŞTe

Güzel günler kervanına bir gün daha ekledik bugün :)
Silivri Küpeşte'deydik..



Bu gece nereye gidelim diye söylenirken;

Birden

"Küpeşteye gittiniz mi ?"

diyiverdim..

Nasıl karar verdim?
Neydi ilk aklıma gelen yerin orası olmasının sebebi ?
Halaa bilmiyorum..

Öylesine tuhaf oluyor ki insan ilk anlarda..
Kuzenim ve sevgilisi oraya ilk defa gidiyorlardı
Bense;
Yıllarca unuttuğumu sanıp,
Anıların yükünü omuzlarıma alacağımı bile bile
Girmiştim o cafenin kapısından içeriye..

İlk ortaya baktım,
Kışın beni ısıtan, kahvemin közde pişitiği
Açık şömine yanıyor muydu acaba ?

Yıllar önce , her gittiğimde sabah kahvemi içip gazetemi okuduğum köşeye oturamadım..
Uzak ve daha önce oturmadığım bir yer seçtim..
Galiba eski anılarım yenileriyle karışmasın diye yaptım bunu..
Bilmiyorum..

Sonra her zamanki gibi orta kahvemi söyledim.. Acaba tadı eskisi gibimiydi?

Yine hayal kırıklığı , yine anılar..

Küpeşte hep aynı küpeşteydi,
Ama
Ne yanımdakiler aynıydı, ne kahvenin tadı..


Etrafı izledim uzun uzun bu gece...
Anılarla yüzleştim..
Bazılarıyla kavgalıydık yıllar sonra bile..
Kırgındım..
Küskündüm..
Bazılarıysa öylesine gülümsetiyordu ki beni...

İnsan yıllar sonra, yine aynı yere gittiğinde;
Unuttuğunu sandığı anılarının aslında unutulmadığını
ve
Artık onlarla vedalaşmanın vaktinin geldiğini anlıyormuş..

En güzel anılarımı,
En güzel zamanlarımı ceplerime doldurdum..

Geriye kalan ve canımı yakanları;

Kale parkının önündeki yardan, o eşsiz manzaraya bakarak
ittim aşağıya..

'Bir daha,
hatta sonsuza kadar
görüşmemek dileğiyle..'