3 Ağustos 2009 Pazartesi

YaLNıZLıĞıM

Koca bir iş gününün ardından , akşam eve geliyorum..

Yalnızlığım evde beni bekliyor...
Giriyorum usulca eve, yalnızlığım duymasın diye adeta parmak uçlarıma basarak...

Elimdekileri bir köşeye bırakıp balkona çıkıyorum... Yaktığım sigaradan derin bir nefes çekiyorum. Dumanı rüzgarda dağılıyor. Dışarısı serin...Çok Serin...

Ellerim üşüyor...


Kapı çalsa..
Habersiz gelsen...
Beklemediğim bir anda...
Kapıda karşımda seni gördüğümde ışıldasa gözlerim..
Sıkı sıkı sarılsan..





Yalnızlığım çıkıp gitse dışarıya...

Akşam eve gelirken aldıklarımı pişirsem sana..
Balkona muazzam bir sofra kursam..
Yanına da bir kaç duble...
Anlatsan uzun uzun..
Sonra sabaha kadar sarmaş dolaş uyusak !
Uyandığımda yanımda bana sarılmış bir sen görsem...
Keşke.... !

3 yorum:

éLLa Çiça dedi ki...

ahhh aaaahhh keskeeeee..

ayni dertten muzdaribiz

~PakKaramu~ dedi ki...

Pak Karamu visiting your

Düşlerimin Gerçeği dedi ki...

Yanlızlık nasılda acıtır insanın içini ben de iyi bilirim bunu..Bir ses bir hareket beklersin ama sadece sen ve dört duvar vardır..Bu histen kurtulmak için evde gürültü çıkaran ne kadar elektirikli alet varsa çalıştırdığımı bilirim.Neyseki yalnızlıktan kurtuldum.O gelmedi,dediğin gibi keşke gelseydi..Annemler tatilden döndü:)Kısaca yalnızlığın her hali kötü ve benim en büyük fobimdir..