SuZi

Karşındaki insanlar asla senin baktığın gözle göremez ve senin verdiğin kadar değer vermez hiç bir şeye... Eğer madden yada manen bir şeyini almışlarsa ;

geri verdiklerinde ;

o bıraktıkları hasar(lar) asla düzelmeyecektir...




Eskiden suzi adında bir bebeğim vardı benim... Çok güzel bir bebekti.. Pembe bir elbisesi ve masmavi gözleri vardı.. Hatta biberonla su içirince işerdi :)

Oturduğumuz mahallede kimsede yoktu öyle et bebek o zmanlar...

Hepsi kumaş yada naylon bebekle oynardı, kimsenin bebeği de işemezdi :) Çok beğenirdi herkes bebeğimi..

Bir gün yiğenim nasıl olduysa almış ! Annem mi verdi yoksa bilmiyorum

Dayımlara gidince bebeğimi gördüm inanamadım !

Yüzünü tükenmez kalemlerle çizmişti yiğenim.. Saçları eskisi kadar temiz ve parlak değildi.. Kafası ve kolları çıkartılmaktan mahvolmuştu.. Paçavraya dönmüştü resmen.. Gözlerinin parlaklığı gitmiş maviliği değişmişti..

Oturdum bahçedeki sedire, aldım çıplak kalmış kıyafeti olmayan bebeğimi, sarıldım sıkı sıkı başladım ağlamaya

Kimse susturamadı....

"İstiyorum bebeğimi geri " dedim...

"Al" dediler

"Olmaz" dedim "Eski halini istiyorum"

Yiğenimde "vermem" diye ağlamaya başladı..

Kaç yaşındaydım bilmem.. Rahmetli anneannemin yüzünü hala dün gibi hatırlarım..

"Ben temizlerim eskisi gibi olur suzi " demişti.. Söylemişti söylemesine ama o bile beni sakinleştirmeye yetmemişti...

2 gün sonraydı sanırım anneannem suziyi Yüzünde bir sürü jilet izi ve çıplak olarak geri getirdi...


Tükenmez kalem izlerini silmek için yüzünü jiletle kazımıştı rahmetli...

O kadar çok ağlamıştım ki.....

Bir daha asla Suziyle eskisi gibi oynayamadım ! Bakamadım maviliği solmuş gözlerine... ! Dokunamadım yaralarına.. Canı acır korkusundan sevemedim yüzünü eskisi gibi... !

Hala yazlıkta durur yüzü jiletli bebeğim.. Baktıkça o günleri hatırlar ve kızarım ;

Benim yanımda olduğu gibi kalamadığı için...