Araftayım...
Ne karanlık , Ne aydınlık...
Gözlerimden süzülmeye hazır bir çiğ damlası kadar yaralı ruhumun kenarlarında dolaşan intiharlar..
Teşhisi konulmamış yanılgılarla doluyum...
Karmakarışık duygular..
Parmaklarımın ucunda sürekli ağlayan, anlamını yitirmiş cümleler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder