Soğuk ve rüzgarlı bir gece... Rüzgar kah duruyor, kah esmeye devam ediyor..
Birşeyler anlatmak istermiş gibi...
Asi ve hoyrat..
Canım öyle sıkkın ki..
Alıp götürse beni rüzgar...
Ellerim ceplerimde...
Uzaklara burdan çok uzaklara...
Düşündüklerim gerçek olsa..
Perdenin arkasından gülümsese güneş..
Pencere önünde saksılara tünese kuşlar..
Perdeyi aralayınca ilk onları görsem, korkmasalar benden, yansısa yüzüme gözlerinde gördüğüm özgürlük..
Artık bana kimse dokunmasa ! Kirli elleriyle!
Rahatça döksem yüreğimdekileri orta yere, korkmadan, çekinmeden, " acıtırlar" endişesi taşımadan..
İşte bu endişeler yüzünden ;
"Yüreğim ıslaktır benim,
Kuytularda ağlamaktan.
Ve hafif uçuktur rengi
Kurusun diye kaç kez
Güneşe asılmaktan..." Sunay Akın
4 yorum:
Beni de alıp götürse rüzgar uzaklara, çok uzaklara, hatta sonsuzluğa. Gitsem ellerim cebimde kim var kim yok arkamda demeden. Gitsem ve yok olsam, bir daha hiç olmasam. Gitsem ve de bitsem bende!!!! Çok uzaklarda, sonsuzlukta!!!
ve karar verdim, hüznü paylaşmak sevinci paylaşmaktan daha kolay ama daha anlamlı mı bilmem...
Pandoram;
Rüzgar götürse.. Ama götürmüyor ki :(
gereksiz yazar;
Bazen evet daha kolay.. Bazende hiç kolay değil.. Anlamlı olup olmadığına gelince sanırım bende bilmiyorum..
Yorum Gönder