Her şey için geç kaldım. Yeniden başlamak için bile!
Aynı yerdeyim ama şimdi tek fark var yalnızım... Resimlerin karşısındayım yine... Aklımda yine aynı tablo...
Dizlerime damlayanların hangisi benim gözümden aktı bende bilmiyorum...
Bildiğim yollarda, bilmediğim insanlar gülümsüyor yüzüme ama suskunlar! Dokunmuyorlar acıma!
Yüzlerinde hep başkalarını özleyen bi yalnızlık dolaşıyor...
(Kim bilir kime yanıyorlar, bir zamanlar benim sana yandığım gibi...)
Nedendir bilinmez her zamankinden uzun laf arası sessizlikleri...
Üzgünüm!
(Affet beni, cümlelerim hep benimle bitiyor.)
Kaçıp kurtulmalı buralardan.(Varlığını unutmalı!...)
Bir mevsim daha çekilmez burası...
Vakit yolculuk vakti,
şimdi terketmeli denizi...
martıları... kalın duvarları...
dar sokakları... yokuşları...
Yalnızlığımı ortak edip bırakmak lazım...
(Unutmalı varlığınla varlığıma kattığın her şeyi...)
Bir vardı(n)... Ve yok(sun) artık denmeli...
Sil baştan yaşamak lazım bazen...
Hayatı sıfırlamak...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder