KaRMaKaRıŞıK

Ne tuhaf! içimde, içime sığmayan bi gariplik var...Satırlara dökmek istediğim sen, yoksun...Kaybediyorum parmak uçlarımdaki sıcaklığını. Nefes kadar içimde olduğun gerçeğini, her karanlığa aydınlık diye çizdiğim gözlerine bakarak söyleyememek ne acı ! Bekleyip her gece gökyüzündeki kandillerin yanması,uykunun beni çekip alması için dua ediyorum...

Sensizliğin acısını dindirmek için saklanıyorum gecenin içine...söylenmemiş veda cümlelerine anlamlar yüklüyorum...

Yalnızlığımı mı susturuyorum? bilmiyorum ! Hayallerim kadar yaşıyorum belkide...



Nasıl gittin ? sen gideli kaç zaman geçti ? akreple yelkovanın dansı kaç takvim eskitti farkedemiyorum...Sen gidince çıkardım saatimi kolumdan...Benim için duran Zaman ne yaparsa yapsın... isterse devam etsin kaldığı yerden... Bir mum alevinin aydınlığı kadar umut'tan başka sığınacak yerim yok şimdi bu karanlıkta... Öyle bir karanlık ki bu Sensizlik...Ben sadece durup sensizliğin mırıldandığı şarkıyı dinliyorum ,
sessizce ,
geceye karışarak ,
biterek her notasında...
Notaları yaralanmış bir şarkı Aşk... Sözlerini sen aldın, melodileri bende kaldı...



İnsan birini bekler mi böylesine umutla ? Acır mı canı giden için? Kaybettiğini düşünmek böylesine yaralar mı insanı  ? Bilmiyorum...

Yatağım ninni söyle bana !
Rüyalarıma giren ama yüzünü göremediğim sevgilime götür...
Uyut beni...