18 Mart 2012 Pazar

DüŞüYoRuM HaYaTTaN...

Hayata karşı direncimi kaybediyorum bazen ( ! ) ” istemesem beni üzemezler “  ya da “carpe diem”  felsefesi bi halta yaramıyor işte böyle zaman dilimlerinde…

'Sanki biraz uyku sersemliği, biraz yorgunluk...'



























Bir ikize ihtiyacım var böyle kriz anlarında yerime geçebilmeli… içki, sigara , nutella ve bilumum ihtiyaçlarıma karşı koyacak, izin vermeyecek bir kopya, ikizim…


Zaten var bir dengesizlik bende bu aralar,
kendini kandırma merakı ...!

Kanamalarım, yaralanmalarım durmuyor,
çığ gibi, bir çığlık gibi;
Düşüyorum hayattan...






Ağustos 2008'de yazmışım bu yazıyı.. "Gün gelir devran döner " derler ya hani.. Hep öyle düşünürdüm fakat "Tarih tekerrürden ibaret" miş....

3 yorum:

kişisel depresyon anları dedi ki...

Birileri hayata donmus

RuYaYLa dedi ki...

Dönmesine dönmüşte düşüyoooooo...

kişisel depresyon anları dedi ki...

Tutunacak bir sey cikar her zaman...