27 Şubat 2009 Cuma

ANNEM

Annem çok titiz bir insandı.. Eli çabuk, becerikli,temiz.. Habersiz misafir geldiğinde yarım saat içinde sofrayı donatıverirdi, allah ne verdiyse artık. Öyle yemekler yapardı ki sanki bal damlardı ellerinden.. Canım annem; dayımları, teyzemleri,halamları ve yakın olmayan fakat yakın saydığımız akrabaları toplardı, kalabalık kocaman bir soframız olurdu..


Titizdir annem demiştim.. Bu titizliği ve herşeyi ince düşünmesi yüzünden ben daha ilkokuldayken, elinde yıkadığı sakız gibi beyaz çamaşırları balkona astığı bir gün, karşı komşumuzun inatla silkelediği halı yüzünden tartıştılar. Karşı komşumuz Saadet teyze annemle hep inatlaşırdı. Annem cam sildiğinde ya da balkonu yıkadığında ve özellikle çamaşır astığında silkelerdi halılarını.. Annem her defasında sakin bir şekilde uyarır.
" Keşke silkeleyeceğini söyleseydin ben kaldırırdım çamaşırları"

derdi.. Ama son defasında bu böyle olmadı ! Annem bu defa sinirlerine hakim olamayıp bağırdı Saadet teyzeye.. Oda altta kalmadı tabii ki.. Kavganın üzerine evde ne kadar halı, kilim vs varsa hepsini silkelemeye başladı. Annem o sinirle elimden tuttuğu gibi beni anneannemlere götürdü..

Anneannem mutfakta birşeyler yaparken annem arka odada sinirli sinirli anneanneme olanları anlatıyordu ki, birden ağzından köpükler çıkmaya başladı, olduğu yere yığıldı.. Ben o an nasıl bir çığlık attıysam artık - hatırlamıyorum- komşular, arka evde oturan teyzemler, kim varsa sesimi duyan geliverdi hemen anneannemin küçücük evine.. Anneme kolanyalar falan döktüler ben bir köşeye sinmiş

" ölme anne"

diye ağlarken.. Sonra Teyzemin kızı elinden tuttuğu gibi uzaklaştırdı beni ordan.. Babamı aramışlar o sırada.. Babam gelmiş , teyzemlerden kaçtım ve o sırada babam ve arkadaşları annemi kalın bir battaniyenin içine koymuş arabaya koymaya çalışıyorlardı.. Ayaklarını gördüm en son annemin... Babam, annemin başının ağırdığını, hastaneye gidip iğne vurduracaklarını söyledi.. Dün ki kıza söyledikleri yalanları bana da söylediler ...

" yok bir şeyi , korkma sen "


Ben arabanın arkasından ağlarken teyzemin kızı elimden tutmuş beni yine sürüklüyordu..

Sonra annem eve geldi.. Boş boş bakıyordu her yere.. Söylediklerimizi iki kere tekrar ediyorduk. Dikkat dağınıklığı vardı. Neşesi keyfi yoktu sanki.. İlaçlarını içip uyuyordu. Sonra babam beni aldı karşısına ve anlattı. Annem Tansiyon komasına girmiş o gün.. O yüzden ağzından köpükler çıkmış. Yüksek tansiyona bağlı geçici felç geçirdiği için götürmüşler hastaneye.. Artık annem bir ömür boyunca ilaç içmek zorundaymış. Bundan sonra annemi üzmemem, kırmamam ve hiç kızdırmamam lazımmış. ARTIK KOCAMAN KIZ OLMUŞUM..



Annem o felçten sonra çok unutkan bir insan oldu.. Bal damlayan elleriyle yaptığı yemekleri ocakta unutup, yakmaya başladı, evde para kaybetmeye ve hatta sabah söylenenleri unutmaya.. Ufacık şeylere dahii kızıp sinirlenen bir anne oldu..

Lise zamanlarıma kadar bu hep böyle sürdü.. Annem kah sinirli , kah pamuk gibi oldu.. Lisedeyken bir gün annem kusmaya başladı.. Su bile içse kusuyordu. Babam evde yoktu öyle çok korkmuştum ki; önce kiracımıza sonra da teyzemlere haber verdim. Babam evde yoktu. Babama da nasıl ulaştık bilmiyorum. Babam geldi ve annemi hastaneye götürdük.. Doktorun yanlış ilaç verdiğini söylediler. Yaşına gitmeyecek,bünyesinin kaldıramayacağı ilaçları vermişler anneme.. O yüzden bir defa daha felç geçirmiş..İlaçlarını değiştirdiler..

Eve geldik ama bu defa annem eski annem değildi artık..Söylediklerini anlayamıyorduk.. Tekrar et dediğimiz de de sinirlenip, küsüyordu herkese.. Yemek tariflerini unutmuştu, yaktığı yemeklerden çok yaktığı tencerelerin kokusu geliyordu artık mutfaktan.. Evi silip, kapıdan bakıp, toz kalmışsa her yeri yeniden silen annem yoktu artık.. Herşeyi üstün körü yapıyordu. Vazgeçmişti herşeyden..



Liseyi bitirdiğim yıl çalışmak istediğimi söyledim ve büyük bir firmada işe girdim. Çalışırken üniversiteyi kazandım. Gitmek için hazırlıklarımı yapmışken annem yeniden hastalandı.. Sürekli ağlıyordu fakat bu defa hiç bir şey söyleyemiyordu hatta yürüyemiyordu.. Apar topar hastaneye götürdük annemi.. . Felç geçiriyor hemen yatıracağız dediler.. 22 gün hastanede tek başıma annemin başında bekledim. Daha 19 yaşındaydım..

Ben ailemizin 3 kişi olduğunu annem rahatsızlandığında öğrendim.. Oysa çok kalabalık bir ailemiz var sanırdım evimiz hiç ıssız kalmadığı için..

İşte o hastane koridorlarında öğrendim ben hayatı.. Kimseye güvenilmeyeceğini ve eğer sen iyi değilsen kimsenin senin yanında olmayacağını.. İğrenç ilaç kokularının üstüme sindiği günlerde tokat gibi çarptı gerçekler yüzüme... 22 günde büyüdüm..




Uykusuz gecelerden birinde bir hasta bakıcının hayatımı kurtarmasıydı o günlerden bana güzel kalan tek şey.. Hayatta böyle insanlar da varmış dediğim o an; Cam kenarında sigara içerken sızmışım uykusuzluktan ve 3. kattan aşağıya düşecekken bir el tuttu kolumdan, savurdu beni koltuğun üzerine.. Ben daha olanın farkına varamadan, gülümsedi yüzüme;

" dikkat et, bir tane daha yok senden "

diyerek... Her hatırladığımda gülümsetir bu sözler beni :)

İsyan ettiğim şiirlerde " Burda " ve " Burda" Aslında anneme kızdığımı sandı bazıları.. Evet, belki kızgınlığımın birazı annemeydi, ama en çok " bu yazıdaki gibi " kadere kızmıştım ben.. Saadet teyzeye kızmıştım, sonra annemi üzen kardeşlerine, eltilerine,görümcelerine... Annem sağlıklıyken evimizden çıkmayan ama hastalandığında kapıdan bile bakmayan dostlara, tanıdıklara..
Kimsenin bana yemek yapmayı öğretmemesine kızmıştım, bulaşık yıkamayı göstermemesine, Odamı toplamayı bile bilmememe kızmıştım... 22 gün hastanede tek başıma kalmama, sıvı sabunlarla saçlarımı yıkamama kızmıştım.. Hastane odasında sandalye üstünde uykusuzluktan sızdığımda, hoyratça canımı acıtan hemşirelere kızmıştım.. Üzerime sinen ilaç kokularına kızmıştım...

HAYATIMA KIZMIŞTIM.. BUNLARA SEBEP OLAN HERŞEYE, HERKESE !

22 yorum:

Bendeniz.. dedi ki...

İşte hayat,kendisinden bir tane daha olmadığını unutucak kadar öfkelendirmemeli insanı,değmez deriz ya hep,gerçekten değmediğini anladım..
Ben de felç oldum bir kere,annen gibi dış sebepler yüzünden hem de..:((
devamı gelir mi bilmem ama konuşamadığım zamanlar ev boşken anladım sadece ve sadece KENDİM için yaşarsam ailemi ve hakedenleri de mutlu edebileceğimi..yoksa kızım yapayalnız kalıcaktı..iyileşince evvelden hiç düşünmezken....(arkası sana özel bir yerde)

sen çok değerlisin..seviyorum seni rüyam..

RuYaYLa dedi ki...

Bitanem , bendenizim;
Biliyorum artık , ben kendim için yaşamazsam - ben dahil- kimse mutlu olmayacak.. Ama beynimdeki binlerce anıyı susturmak için biraz daha BÜYÜMEM gerekiyor sanırım.. Canımı acıtıyor, ağır geliyor.. !

Bende çok seviyorum seni..

gunduz68 dedi ki...

annemi en son geçen yaz taşikardi ve tansiyon sorunuyla bir gece yarısı hastaneye yolladım.Yanında teyzem ve annemin teyzeleri vardı.Ama emin ol keşke yanında olsam diye çok ama çok yakındım.ANNEM...İşte tüm kelimelerin sustuğu an.../ yıl önce kapak ameliyatı oldu.Ve ben evdekilere tek başıma baktım...Anneannemde anneme..Ama dediğin gibi yalnızdık...Bize sık uğrayanlar yemeğe uğradılar o karanlığımda...Desteğin annemin sağlığı oldu...Sana çok çok büyük geçmiş olsun...Şimdi nasıl annen?

RuYaYLa dedi ki...

gunduz68;
Teşekkür ederim.3.felcinden sonra annem hala zor yürüyor ve konuşamıyor..

Sevgiler..

efsa dedi ki...

Hayat hiç kimse için kolay değil. Her şeyde hayrı görmek, biraz da şükretmek lazım ruyayla. DEdiğim gibi Allah kimseye kaldıramayacagından fazla şeyvermez. Sabır. sen hala melek annem diyorsun, şükret yine yaşıyor, sen varsın destekolacak bir kaç insan var anneciğinin yanında.
ve sen ancak gözümde değerini daha da arttırırsın. hep gülümse tatlım, şifalar diliyorum tekrar

aysema dedi ki...

"Dikkat et, bir tane daha yok senden"

Ne güzel bir cümle. Bence de...

Bir gece tesadüfen karşılaşmıştım yazılarınla. Okudum, hepsini okudum nefes almadan. Onlarda da annen vardı. Ve senin güzel yüreğin...

Garip bir şekilde yakın hissetmiştim sana kendimi. Sonra tiryakisi oldum yazılarının.

Yazılarındaki seni çok sevdim ben Rüyayla'm.

LoLLa dedi ki...

ben sadece ağlayabiliyorum bu yazınla sustum seninle dua ettim ağladım bu kadar geliyo elimden :'(
nolur iyi olmaya çalış cok sacma olucak ama ne bilim işte :( ah ruyaylam ya :'(

RuYaYLa dedi ki...

Efsacım;
Kimse yok annemin yanında, ben ve babamdan başka :) Kaldırabileceğimiz kadarı buydu galiba diyerek sükrediyorum her zaman.. Nefes aldığına yanımızda olduğuna.. Her üzüldüğünde ben mavolsamda yine de şükür..

Teşekkür ederim canım..

RuYaYLa dedi ki...

Aysemacım;
O geldiğin gün yazmıştım sana " geceyi yaşıyoruz, gündüzler gelecek" diye..
Hala inanıyorum, ve o hasta bakıcının dediği gibi " dikkat ediyorum, benden bir tane daha yok ! "
Ve burda olmandan öyle mutluyum ki, iyiki varsın :)

RuYaYLa dedi ki...

Lolla'm;
Canım, ağlama.. Hayat bazen çok acımasız oluyor.. Geceleri yaşadığımız gibi gündüzleri de yaşayacağız.. Ama ben inanıyorum :) Güzel günler gelecek.. Ve ben iyi, çook daha iyi olacağım :)
Kocaman öpüyorum tatlım seni..

Yılmaz Barış dedi ki...

1- 7 mart yeşilay haftası nedeniyle, tüm blogcu arkadaşlardan olduğu gibi sizden de sitenize yeşilay bannerlerinden eklemenizi rica ediyorum.

http://www.orjinaldelikanli.com/2009/02/yesilaya-destek-icin-banner-kodlari.html

RuYaYLa dedi ki...

Orjinal Delikanlı;
Teşekkür ederim, pek yeşilaycı olmasamda ekleyeceğim :)

Seyyah dedi ki...

tekrar acil şifalar dilerim Rüyayla ve dayanma gücü.. hasta bakıcı durumu çok güzel özetlemiş aslında. yaşadıkların kolay şeyler değil, duygusal olarak böyle iniş çıkışlar yaşaman da çok normal..ama kelimelerinden hissettiğim kadarıyla şimdi daha iyisin, daha da iyi olacaksın eminim..sevgilerimle..

RuYaYLa dedi ki...

Nily;
Teşekkür ederim.. Şimdi biraz daha iyiyim, annem sakinleştikçe daha da iyi oluyorum..
Sevgiler :)

Sibella dedi ki...

Bugüne kadar sessiz izleyicilerinizden biriydim ama şimdi gözyaşlarıyla yazınızı okudum ve yazmaya karar verdim, annenize Allahtan acil şifalar diliyorum, sevgiler :)

RuYaYLa dedi ki...

Sibella;
Öncelikle hoşgeldin.. Bende sessiz izliyorum.. İyi dileklerin için çok ama çok teşekkür ederim
Sevgiler..

Emre KORLU dedi ki...

:(
bende bugünden itibaren öyle şeylere kızıyorum..belkide diyorum keşke o hastaneden hiç çıkmasaydım..
seni seviyorum..

RuYaYLa dedi ki...

Gayyorcum;
Üzülme diyeceğim ama biliyorum ki bazen bu mümkün değil.. Hayatta hepimiz bişeylere kızıyoruz, üzüyoruz kendimizi ama şah'ın yazısında dediği gibi kırıldıkça büyüyoruz.. Lütfen yüreğine çok iyi bak ve düşünme böyle şeyler..
Bende seni çok seviyorum canım

leyya dedi ki...

çok etkilendim.yazacak kelime bulmakta zorlanıyorum.zor işler vesselam..kolay olsun inşllh.

RuYaYLa dedi ki...

Leyya;
Teşekkür ederim , Hoşgeldin.. Bir arkadaşımın dediği gibi dağına göre kar verirmiş rabbim, dayanacağız artık :)

Sevgiler..

ÖzLeM dedi ki...

Gecen gün rüyamda annemin öldügünü gördüm okdar acı bişe ki canının parçasından seni var etmiş bri onu yok olması hasta olması ölümden acı ogünden beri annemin bir lafını iki etmioyrum ve yazın beni okdar çok etkiledi gözlerim dolarak okdum inan sen hayırlı bir evlatsın ne mutlu annene ki onun yanndasın sen.. Allah acil şifalar versinn canım üzülme Allah kimseye kaldıramayacagı yükü vermezmiş dua et hep ..öpüyorum seni ...unutma senden bir tane daha yok ...sevgiler...

RuYaYLa dedi ki...

Özlem;
Hoşgeldin...
Amin..Hep yanımda kalsın inş. Çok teşekkür ederim..
Sevgiler..