YaĞMuR - eLeKTRiK - SaRDuNYaLaR

Dünden beri şiddetli yağmur yağıyor....

Sel götürecek kadar çok... Her yer yıkandı.. Her şey.. Anılarım hariç....


Elektrikler gitti...

Tüm aletlerin elektrik gittiğinde bir işe yaramaması... Evin içinde koca bir sessizlik... Kocaman bir boşluk..

Nasıl oyuncaklara bağlamışız kendimizi... Nasıl oyalıyoruz, avutuyoruz küçücük şeylerle içimizdeki koca boşluğu...

Eskiden böyle miydi ? 

Olmasa da elektrik hikayeler vardı mum ışığında , belki de kandil ışığında anlatılan....

Annecim tam net görmese bile öre öre ezberlediği örgüsünü örer, şişlerin sesleri arasında babamda bana gölge oyunları yapardı...

Çıtır çıtır yanan sobanın arkasındaki devasa mindere kedi gibi kıvrılırdım babam bana hikayeler anlatırdı...

Eskiden her yağmur yağdığında ;

Maraton koşucularına taş çıkarırcasına fırlardı annem balkona... Sildiği camlar kirlenmesin diye panjurları kapatır, bir çırpıda toplardı çamaşırları...

Alt kattaki kiracının camları kirlenmesin diye sürekli sildiği mermerleri yağmur sayesinde güzelce yıkama fırsatını da asla kaçırmazdı tabii ki...

Sonra annemin sardunyaları balkonun açık kısmına taşınırdı... "Yağmur suyundan, yağan rahmetten faydalansınlar "derdi annem... Gözü gibi bakardı sardunyalarına...Sardunyaların yanına da yoğurt kapları ve kovalar koyardı.. Yağmur suyu dolsun içlerine diye... Daha sonra çiçekleri sulamak için kullanılmak üzere...

Sonra mı ?

Sonrası Özlemmmm


Yine yağmur yağıyor ama ne o telaş var evde ne de eskiden olduğu gibi hikayeler , masallar...

Suskunluk hakim eve.. Kocaman acı bir suskunlukk.. Yanında gelirken de kocaman bir boşluk getirmiş...

Annemle babamla artık sadece TV izleyebiliyoruz... O küçücük aptal kutu bozuyor evdeki sessizliği... Hastalıkları dolayısıyla konuşmuyorlar ikisi de ...

Ben mi ?

Bense ömrüm boyunca bir daha asla sardunya bakmayacağım... Asla Panjur yaptırmayacağım oturduğum hiç bir evin camına.....

Ve aslaa içimdeki bu kocaman boşluğu dolduracak bir şey bulamayacağım....