22 Eylül 2008 Pazartesi

Hala aynı...


Her şey o kadar aynı ki...

Bi ağlamak duygusu var içimde.

Zamansız bi yalnız kalış daha...

Yeni cümlelerim bile yok... Çaresizliğim susmuyor... Sonsuz bi boşluk sanki...


Her şey dönüp dolaşıp Ağır hasarlı yüreğime sığınıyor...


Bu gece karanlıklara karışacağım sessizce...

Özlemekten yorgun düşmüş yüreğim...
Hadi git. Saat geç oldu.
Uyu!
Acın hafifler biraz...

2 yorum:

kişisel depresyon anları dedi ki...

neyin değişmesini umuyorsun ki? değişmek, sadece hikayelerde geçen ara sıra cümlelerimize uğrayan ütopik bir kelime.
baksana, her şey aynı..

RuYaYLa dedi ki...

Hayatımın şu son 1 haftasını değiştirmek istiyorum sadece...Beni seçim yapmaya zorlayarak ( hatta kendi seçimlerini benisetmeye çalışarak ) etrafıma Kin ve Nefretten örmeye çalıştıkları duvarlardan sıyrılmak istiyorum..Biliyorum çok şey istiyorum insanları değiştirmek mümkün değil :(