Keşke' lerim ' iyi ki 'lerim olsaydı...
Keşke demekten hep nefret ettim ben! Çünkü her keşke dediğimde bir parçam daha yitip gitti sanki...
Ama bir sürü keşke biriktirdim -hayata dair- içimde gizliden gizliye...
Kaç yanlış kaç doğruyu götürdü önemli değildi hayatta önemli olan ayakta durmaktı kanayan dizlerine, yüreğine rağmen...
Melekler kadar 'sessiz' ve gözlerinin içinde cenneti taşıyan 'Annem' in yemek kokan elleri artık hastalık kokuyor, ilaç kokuyor...
Onun her gün içten içe hastalığın pençesine düşüşünü gördüğüm halde karşısında ayakta durabiliyorsam, bu kadar güçlüysem sebebi 'Babam'... Elleri ilaç, sigara kokan babamm... Ondan çok şey öğrendim; öğretmedi, gösterdi, her ne olursa olsun ayakta kalmayı mesela...
Büyümek buysa eğer çok acı veriyo... Gözlerimin önünde gittikçe küçülen DEV babamı görmek... Ufacık birer bebekmişcesine ikisini de yataklarına yatırıp üstlerini örtmek... Her defasında bir KEŞKE daha ekliyorum listeye
'KeŞKe BöYLe oLMaSaYDı '...
Keşke bir kardeşim olsaydı...Keşke annemin elleri hala yemek koksaydı babamın elleri de ekmek...
Bir kardeşim olsaydı acaba elleri nasıl kokardı ?
10 yorum:
bende sen yazdın sandım bi an kötü oldum :( can dündarıda yakından takip ederim bu konularda üstüne yok :(
Ottomans
yanlış anlaşılma olmasın yazıyı ben yazdım..
Beni çok etkilediği için alt kısma ekledim can dündarın da yazısını not ekledim zaten altına :)
bu keşkeler bozuyor bizi, hayatı çekilmez kılıyor birazda. acıdan başka bir şey vermiyor. sessizce kabullenmek bazen en iyisi bu sanki..
o zaman doğru annamısım ilk tahminimde :( aslında anlamak istememiştim hani can ın yazısında kalsın sadece öle şeyler diye :(( geçmiş olsun. yazı ya gelince ilk bölümü etkileyici gün geçtikçe gelişiyor kalemin tbr...
@Kişisel Depresyon Anları
Yarım kaldığımızda susup kalbullenirsek daha çok keşke ye sahip olmaz mıyız ?
@ottomans
Teşekkürlerr
reca
keşke, geçmişe güdümlü kalmak demek. bunu çıkartmak lazım hayattan...
bi şeyleri değiştirmeye gücümüz yetse!!
en azından senin düşüncendeki insanların sayısı artsa...
Belkide o zman keşkeler iyikilere dönüşebilir :)
Bazı şeylere ne yazık ki gücümüz yetmiyor. Üzülmemek de elde değil.
Sabır dilemek kalıyor geriye ve birbirinden güzel yazılar...
Yüreğine sağlık. Bir de kalemine...
Katılıyorum aysema gücümüz yetmiyor.. Üzüntüler de sevinçlerde hayatın cilvesi diye düşünüyorum.
Tşk ederim ...
Yorum Gönder