Hep “Babamın beni öperken batan sakalları kadar” güven veren öpücükleri istedim ben hayatımda…
Bir sinema karesinden fırlamış sevdaları…
Şah damarım kadar yakın dostları…
Hatta
Şehirlerarası yolculukları…
Ve
Her dönüşte yol çizgilerini saymayı…
Özellikle;
Pas tutmuş raylar üzerinde, bir başına yolculuk eden trene otostop çekmeyi istedim…
Kelebekler gibi yaşlanmayı…
Ve
Yeni doğmuş bir bebek gibi,
Yitirmeden yüzümdeki anlık tebessümü;
huzur içinde ölebilmeyi istedim…
Kısacası; Çok şey istedim...
Hayatımın kumandası elimden alınmış bir izleyici olmayı istemiyorum… …?
Bir Gün Mutlaka…
4 yorum:
hayatının kumandası daha doğduğunda alınır elinden..hep kurallarına göre oynamak zorundasın bu oyunu..
zoitsa haklı, ama şuda bi gerçek tek kumanda yokmuş bu hayatta çakmasıda olsa eline geçirebiliosun bi şekilde en azından sesini açıp kapayabiliyor, görüntü ayarlarıyla oynayabiliyorsun bardağa baktıgın taraf gibi...
zoitsa
Kuralarına göre bile oynatmıyorlar bazen :(
Ottomans
Birisi şu çakma olan kumandalardan versin bi tane şu an acil ihtiyacım var onaa :( şu dışardan gelen seslerin mute tuşu olsa üstünde yeterli :( huzura ihtiyacım var ...
Yorum Gönder