20 Eylül 2008 Cumartesi

Tik Tak...

Ne kadar aradıysam

Suyunda bulamadım tak'ları

Zaman denilen kuyunun

Yüzümde bu yüzden,

Yalnızca tik'lerini taşırım

Çocukluğumun...

.......

İki çocuk

Rahatlıkla oturduğumuz

Kapının eşiğine

Kendi başıma zor sığıyorum bugün

Büyüdükçe insan

Yalnız mı kalıyor ne?

Sunay Akın


Duvardaki saatin tik-takları , bir tren katarı gibi taşırken zamanın yükünü geleceğe... Yarım kalan bir kış mevsimi gibi yaşadım, yüreğime bir beden büyük gelen her şeyi… Üşüdüm belki de ama titremedim iliklerime kadar…


Yokluğun Rengi Beyaz...

Tıka kulaklarını yüreğim, hadiii beni yorma..


4 yorum:

kişisel depresyon anları dedi ki...

zaman her şeyin ilacı derler, yok oluşunda hissettirmeden silip gider, bir süre fotoğraflarda yaşarsın, bir süre sonra onlar da gider...

RuYaYLa dedi ki...

Zamanla geçmeyen şeyler var,kaçamadığın...
Bazen silinmiyor yaşananlar.

kişisel depresyon anları dedi ki...

her eski bir yeniyle yer değiştirir değiştirilmeyecekler vardır ki zamanla azalır azalır unutulur...

RuYaYLa dedi ki...

Aslında bazen unutmak gerekmiyor, her eski bir deneyimdir ve iyisiyle kötüsüyle aklın bir kenarında durması iyidir iyi :)