Özledim...

Çok hoşuma giden bir şiirin dizeleriyle…

Hayat bazen yoluma engeller koyuyor, ya da çok istediğim şeylerle arama kalın bir duvar. Payıma düşen mutsuzluklarım için kenara koyduğum ‘polyanna ’larım var aslında… Hiç bi yerlerdeyim...

"Ölümlerden ölüm beğendim, üzerime olmadı

Zor günler için sakladığım bir intihar vardı cebimde

Çıkarttım baktım, kurtlanmış

Sebebi var elbet bu gözyaşlarının

Anlamaya çalışmayın, anlayın

Bir ressamın tuvalinden düştüm

Hiçbir renk kurtaramadı beni"

Çocukluğumu geri istiyorum…

Yara bere içindeki dizlerimi, Misketlerimi, cam parçaları ardındaki güneşin renklerini, ‘çelik-çomak’larımı, pamuk şekere bulanmış suratımı, yalın ayak koşmayı, elma şekerlerimi, yaramazlık yaptığımda saklandığım yatak altlarını, kâğıttan gemilerimi, 62 den tavşanlarımı, zillerine basıp kaçtığım komşu teyzelerimi, Çamurdan yaptığım oyuncaklarımı, balkondaki salıncağımı, bahçedeki ıhlamur ağacının kokusunu, incir ağacının etrafındaki uyku çiçeklerini yiyen komşu çocuklarını ve en çokta leylak kokusuyla uyanmayı...

Özledim…