Küçükken kâğıttan gemilerime hayallerimi koyar, kocaman yüreğimi de bi yerine sıkıştırır, salardım kaldırım kenarındaki küçük su birikintilerine...
Minicik bi umut rüzgârı bile esse yol alırdı...
Şimdi Büyüdüm...
Kâğıttan gemiler kadar güçlüydüm...
ISLANDIM...
" Öznesizim..."
Avuçlarımda Can kırıkları...
Gözlerimde akmaya cesaretsiz binlerce gözyaşı...
Artık Hüzünlerim fazla bu Şehre...
İşte bunun için yolluyorum Hüzünlerimi
Başka Aşksız Kentlere...
10 yorum:
ruyayla, ben senin yazılarını bekliyorum biliyor musun? hani ben kendimi edebiyatçı olarak nitelemiyorum, çevirmenim sadece ama dille haşır neşir bi insanım sonuçta.. çok estetik bi yan buluyorum ben sende..hep yaz tamam:)
İçimden geçenleri döküyorum satırlara bazen herşey çıkmıyor ama içimde bunlar oldukça yazmaya devam edicem camillacım :)
:(
İçim burkuldu bir an, yolla hüzünlerini başka şehirlere, gittiğin yerde bırak hepsini ki seni ayaklarından tutmasınlar...
yüreğinle kal ruyayla...
Ne kadar yollasam yüreğimin bir köşesinde izi kalıyor prncfrn
her şehir kendine benzetiyor seni, nereye gitsen, nasıl gitsen hep kentin yalnızlığı üstünde oluyor...
sırf onu dinlemesini bildiğin için. oysa kaçtığımızı sanıyoruz başka şehirlere, gökük, virane evlere. değişen ne kırılan umutlardan başka?
Hiç bişey değişmiyor.
Sadece değişen hiç bişey olmaması yakıyor sanırım 'başka şehirde yeni umutlar var' diyenlerin canını..
Giderken kendimizi de götürdüğümüzden olsa gerek !
astxeras-flt;
Hoşgeldin..
Ne demeliyim bilmiyorum.. Hangi kelimeler senin yüreğine su serper, korkularından uzaklaştırır seçemiyorum daha doğrusu..
Ama bence boşuna değildir hiç birşey, elbet vardır bir sebebi :) Dediğin gibi mucizeler içindir belkide..
Yorum Gönder