8 Ekim 2008 Çarşamba

Eskimeyen yüzler Albümü

Resimlerde hayat bulan unutulmuş yüzler,

ayrılıklar,

gidenler,

kalanlar...

Yaşanan her şeye inat anlık gülüşler,

anlık tebessümler...


Neden bazen fotoğrafların anıları fazla gelir insana?



Onca yaşanmışlık arasında bir kareye hapsedildikleri için mi acaba?

10 yorum:

Adsız dedi ki...

when will you go online?

Adsız dedi ki...

well its nice to know that you have great hits here.

RuYaYLa dedi ki...

side loader
why ?

RuYaYLa dedi ki...

small excavator ;
Thanks :)

pRncfRn dedi ki...

Yak bütün fotoorafları demek istiyorum sana kendimden iğrenerek :)

RuYaYLa dedi ki...

Yakalım da, ya fotoğraflarda hayat bulan yüzler? Onları nasıl hayatta tutucaz o kareler gittikten sonra ?

camilla dedi ki...

fotoğraflara bakmak istemediğim bi dönemdeyim. İnsan bakışkarının dahi değiştiğini görünce korkuyor elinde olmadan.

pRncfRn dedi ki...

Bazen o yüzleri hayatta tutmamak gerekiyor ruyayla.
Daha az acı verici oluyorlar.

RuYaYLa dedi ki...

Camilla;
Hayatta bazı anlardan korkarız hele de bunları belgelemişsek...Eğer kötü hatıraların olan fotoğrafların varsa at hepsini :)

RuYaYLa dedi ki...

prncfrn ;
Haklısın bazıları acı veriyor gerçekten...