Hayat acımasızlığını bir kez daha gösterdi...
Ey hayat...
Bütün öfkem sana bilesin...
Bu damarı çatlayan ar senin
Beyrut'taki iç savaç için yazılmasına rağmen,
Tınılarının sanki içimdeki acıya tercüman olduğu,
içimi burkan,
tüylerimi diken diken eden - hele ki bu hafta dinlediğimde beni daha da çok sarsan -
bir Ağıt...
İndirmeniz için: Fairouz – Li Beirut
Resim: Supradyn-ismet Baygın
8 yorum:
Gerçekten çok üzüldüm.
Özellikle de bebeğin ölümü beni derinden sarstı.
İki ay sonra doğmasını sabırsızlıkla beklediğim torunum için alışveriş yapmış ve çok severek aldığım bebek giysilerini bloguma yerleştirdikten sonra bloglara bakayım diye dolaşırken Gayyor'kinden öğrendim acı haberi... Hem üzüldüm, hem de utandım.
Ne yazık ki yaşıyoruz bu acıları...
Son olsun demekten başka da bir şey gelmiyor elden...
Sevgiler...
Aysema;
Evet, hiç birşey gelmiyor elden :(
Geçmiş olsun...
Bu arada Ruyayla fotoğraf çok kötü be yavrucum
Kanatları kırılmış bir hatun bulamadım :)
daha önce de yazmıştım ruyayla. Çok üzgünüm.
Bi şekilde atlacaksın..inan bana.
Herşey geçiyor camillacığım bu da geçecek yapabileceğim birşey yok :( Bir hata değil ki telafisi için çabalayayım ....
hayatta değil artık...
kimbilir daha kaç meleği kaybedeceğiz.Ama dilerim Tanrıdan hiç bir meleğe dokunmasın.
Salihcim ne ilk olacak nede son... Dilerim ki melekler çok yaşasın ve kimsenin kanatları kırılmasın :(
Yorum Gönder