çığlığım boğazımı kesti, kana(ya)madım
-de halindeyim acıların
Her şeye susuyorum artık
Susuzluğum dilimin ucu, kemiksiz
Ölümlerden ölüm beğendim, üzerime olmadı
Zor günler için sakladığım bir intihar vardı cebimde
Çıkarttım baktım, kurtlanmış
Sebebi var elbet bu gözyaşlarının
Anlamaya çalışmayın, anlayın
Bir ressamın tuvalinden düştüm
Hiçbir renk kurtaramadı beni
Beyazlar giymiş bir duygunun içinde,
İsmim sırdır artık
— Bir kaç ince sızım var, görüşlerinize hazırdır üstadım
Ne istediğini bilen sevdalarım olmadı hiç
Büyük kavuşmalarımda
Hep küçük özlemleri sevdim
Küçük sarılmaları
Küçük bekleyişleri
Büyüklerini sevecek kadar zaman verilmedi
Arzularıma haber saldım, gelmediler
nerede unuttum ateşli bedenimin alfabesini..?
hangi ketum dil yaladı geçti haykırışlarımı..?
Size bir sır vereceğim,
Galiba (d)üşüyorum
Pelin Onay
5 yorum:
Ben en çok intiharın neden kurtlandığını merak ettim...
İyi ki kurtlanmış... Artık çöpe atılması gerekiyor değil mi?
Yaşamaya Dair
Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani, bütün işin gücün yaşamak olacak.
Nazım Hikmet
Evet orası farklı bir boyut ama intiharın cepte kurtlanması ilginç değil mi sence de?
prncfrn;
Yazara sormak lazım aslında bu soruyu , ama okuduğumda benimde ilk dikkatimi çeken şey intiharın cepte kurtlanmasıydı.Pamuk prenses ve yedi cücelerdeki zehirli elma geldi aklıma..
Aysema;
Kesinlikle atılması gerekiyor..Yaşamak , herşeye rağmen güzel çünkü :)
Yorum Gönder