Hafta Sonu Kaçamağı

Aslında neresinden başlasam bilmiyorum :) En iyisi yola çıkacağım günden başlayayım ben anlatmaya...

İşten çıktım eve gitmeden önce 2 hatta 3 saatim vardı. Yengeme uğradım laf lafı açtı tabiî ki fark ettiğimde telefonda 6 cevapsız arama vardı :) Alper hocam Balıkesir’den gelmiş;

“Öğretmenim 20 km kaldı geliyorum, seni nerden alayım ?”

Tutuştum tabii :) Koşa koşa sahile gittim, buluştuk. Doğru alışverişe gittik. Mangal malzemeleri, içecekler vs aldık. Eve geldik, koşarak yine eşyalarımı aldım, apar topar taslak halinde bıraktığım yazımı yayınladım ve Neriman hocamı almaya okula gittik ve sonra saat 15.30 gibi 3 öğretmen çıktık yola...

Erikli’de akşam güneşin batışına yetiştik :) Otele daha önce rezervasyon yapmıştık. Kapıda karşılandık...

Odalarımıza yerleştik. Birer duble cin içtikten sonra yemeğe indik. Otelde bizden başka bir tek otel çalışanları vardı. Koca otel bizimdi...

Deniz Çipurası istedik önden mezelerimiz geldi, peşine o mükemmel Çipura’lar, rakı... Hayatımda yediğim en mükemmel çipuraydı... Yemek sonrasında sürekli el etek duran garsona

“şömine başında fasıl istiyoruz”

Dedik. Cümbüşünü kapan Birol Bey masamıza geldi ve başladı çalmaya...

Duydum ki Unutmuşsun, Huysuz ve Tatlı Kadın, İstanbul Sokakları...

Meyve tabakları, çerezler geldi müesseseden...

Sonrasında bir şişe ouzo ikram etti Birol Bey bize :) O kadar sarhoş olmuştuk ki içmedik.

“ O zaman hediyem olsun ister saklarsınız, isterseniz sonra içersiniz” dedi ve sonrasında odalarımıza kadar cümbüşüyle söyleyerek, çalarak eşlik etti Birol bey...

Ertesi sabah kahvaltıya indik. Kahvaltımızla birlikte otelin yaramaz muhabbet kuşu da geldi masamıza... Ekmeğimizi onunla bölüşmek zorunda kaldık. Çünkü gitmeye hiç niyeti yoktu hatta salatalıklarıma da göz dikti ve bir güzel afiyetle yedi :)

Aslında amacımız yolda güzel bir yer bulup piknik yapmaktı. O yüzden hazırlıklı gelmiştik ama sonra otelde mangal yapmaya karar verdik. Kahvaltıda akşam mangalı için iznimizi de aldık yetkililerden... Kahvaltının ardından gönül rahatlığıyla yola çıktık...

Çam kokulu köy yollarından Enez’e giderken birkaç kişiye yol sorduk...

—Enez’e gitmek istiyoruz

Keçileri otlatan bir çoban:

—ilerden sola

Köylü bir teyze:

—ilerden sola

Genç bir çocuk:

—ilerden sola

Traktörün üzerindeki 80’li yaşlarında bir köylü:

—ilerden sola

Neriman Hocam:

—Herkes solcu burda!

Tabi biz bu tepkiden sonra kahkahalara boğulduk. Kulaklarının ağır işittiği o anki yüz ifadesinden belli olan yaşlı köylü öyle bir baktı ki, kesin;

"ne dedim ki ben niye güldü şimdi bunlar ?"

Demiştir içinden...

Sora sora Bağdat bulunurmuş yaa bizde Enez’ e geldik sonunda...

Denizle nehrin flörtünden doğmuş bir göl vardı, Dalyan gölüymüş... Flamingolar falan vardı kıyısında bir sürü balık gördük... Gölü ikiye bölen yoldan geçerek Altınkum sahiline gittik... Kasımda bile bu kadar güzelse deniz yazın kesinlikle mükemmeldir diye düşünmeden edemedik doğrusu...

Geri dönüp, Enez merkezindeki tarihi eserleri gezdikten sonra Meriç’i görmek istedik. Sorduk, yerliler

“ Askerler kimseyi yanaştırmazlar”

dediler.

Şansımızı deneyelim dedik ve Yunanistan sınırına gittik... Gözetleme kulesinde 3 asker vardı.

— Meriç’i görmeye geldik bakabilir miyiz ?

— Yasak!

— Çok merak ediyoruz ama ?

— Yasak!

( inat ettim göreceğim! )

—Tamam, o zaman siz fotoğraflarını çekin madem yasak! O kadar yoldan geldik bari fotoğrafta görelim...

— Yasak!

— Size de mi Yasak ?

(Baktı ki başa çıkamayacak benimle )

— iyi peki gelin çekin fotoğraflarını... Ama çabuk olun!

Bizimle birlikte gözetleme kulesine çıktı 5 günü kalmış İzmirli asker, bir taraftan sorularımıza cevap verdi, bi taraftan da

—Şurasını da çekin orası bir başka güzel...

—Meriç’in yarısı bizim yarısı Yunanların...

Diye açıklamalar yaptı. Biraz daha kalsak askerlik anılarını, yunanları falan anlatmaya başlayacaktı...

Teşekkür edip geri dönüş yoluna çıktık.

Yenice, Çavuş köy, Büyük Evren, Abdürrahim, Hasköy, Çelebi, Şaban Mera, Koruklu köylerini ve Danişment’i geçtikten sonra Erikli köyünde köy kahvesine girip kuş bakışı görünen Tuz gölüne karşı çaylarımızı içtik...

Otelimize geldiğimizde gene kapıda karşılandık...

Daha önce et almamız için büyük evren köyünü öneren adama oradaki kasabın kapalı olduğunu, geçtiğimiz onca köyde bir kasap dahi bulamadığımızı sitemkâr bir şekilde anlattıktan sonra et aramaya çıktık. Zorla bir yerde (dondurulmuş bir şekilde tabiî ) et bulabildik...

Biraz dinlendikten sonra sahilde yaktık mangalımızı... Zeytin adında bir köpek vardı başımızdan ayrılmadı. İşletme sahipleri sağ olsun restoranın alt kısmında Dolphin Beach Club ta denize birkaç mt mesafede bize bir masa hazırladılar...

Denizde askeri tatbikat gemilerinin ışıkları, hafif loş, karanlık bir fon,

renkli spot ışıklar ve tepemizde yanardöner aynalı top... Ayarlasak ya da istesek eminim ki olmazdı böyle bir manzara...

Alper hocamın yaptığı Adana Kebaplar, Neriman hocam ve benim hazırladığım közlenmiş patlıcan, soğan, domates ve biber ve tabii ki rakımız... Aaa unutmadan etin kokusunu alan Zeytin :) Arka fondan da güzel bir müzik koydular...

Kaç saat orda kaldık bilmiyorum... Bir ara Birol Bey bize eşlik etti yedik içtik güldük eğlendik... Sonra restorana çıkıp biraz da orda devam ettik... Dalış kulübünden bir grup gelmiş biz aşağıda yemek yerken...

Fotoğraf makineleriyle ve gürültüleriyle bizi ziyadesiyle rahatsız ettiler... Sadece yemek salonunda değil, gece yarısı odalarına çıkarken de aynı şeyi yaptılar... Tek kaldığım için, gürültüye yataktan fırladım, elektriklerde kesildi, bir korku atağı yaşayıp sövdüm acıcık –Padişahın bile arkasından söverlermiş - orası ayrı konu :)

Neyse son olarak hayatımda ilk defa 2 yıldızlı bir otelde kaldım. Böyle bir yer hayal etmemiştim açıkçası... Salaş bir mekân bekliyordum ( banyoları gerçektende öyleydi yaa neyse ) işletmecisinin sanki misafir ağırlıyormuşçasına rahat tavırları, servisi, güler yüzlü elemanları ve yemekleriyle gönlümde taht kurdu İşçimen Hotel...

Harika bir hafta sonu kaçamağıydı...

Resimlere Burdan bakabilirsiniz :)