KaHVe

"Gülümsemelerimi dondurdum
ve gözyaşlarımı buz kestirdim
şimdi neredeler
şimdi benim yirmili yaşlarım? “

Derken Charles Aznavour Hier Encore parçasında, bir gülümseme belirdi dibimde; hani hissedersiniz tatlı bir rüzgârla yanınıza birisinin geldiğini ve içi titreyerek gülen gözlerle size baktığını...

Canım babam elinde kahve fincanıyla o kocaman gülümsemesini takmış yine yüzüne...

Uzattı kahveyi (Ne zaman kahve yapsa kendine, bana da yapar mutlaka...) ekrandaki palyaço resmine baktı, sonra bana baktı... Gözlerimi kaçırmak istedim, titreyen elleriyle sildi gözyaşlarımı gülümsedi hiçbir şey demeden döndü gitti...

Çok şey söyledi aslında gözümün içine bakarak...

“Sen benim kızımsın!” ...

Baba sen sildikten sonra daha çok aktı bu yaşlar bu defa... Düğümlendi yine boğazıma binlerce şey... Söyleyemedim yine... Biliyorum bir gün gidersen, bu düğümlenen kelimeler hesap soracak benden “neden söylemedim” diye...

Şimdi o kahveden kalan son damlaları içerken yazıyorum bu yazıyı... Gözlerim hala ıslak...