Kırgınlıklarınızı, acılarınızı, sızılarınızı, mutluluklarınızı kısacası içinizdekileri paylaştığınız insanların sebepsizce hayatınızdan çıktığı oldu mu hiç ?
Son bir defa konuşmak istediniz mi ? Sesini duymak? En azından tüm bunların sebebini sormak... Telefonun diğer ucundaki tanıdığınızı sandığınız insanın o soğuk sesini duyduğunuzda yeniden yıkıldınız mı?..
Binlerce keşke sıralandı mı ardı ardına ? İsyan ettiniz mi ? Elinizin altında ne varsa fırlatıp attınız mı ortalığa ? Kırıp döktünüz mü ? Sonra öfke krizlerine girip küfrettiniz mi ardından gözyaşları içinde ?
Çıkarları için yanınızda olduğunu anlayıp dağıldınız mı ? Ve binlerce soru işareti içinde, yüreğinizin bir köşesinde hala o insanı koruma çabasına girdiniz mi ? Hiç hak etmediğini bile bile...
Giderken ardında bıraktığının daha beter yıkılacağını bile bile çıkıp gidenler oldu hayatımdan ve içlerinden en çok birisi parçaladı güven’e olan inancımı... 20 senelik dostluğun bile bir kalemde silinebileceğini, kanka kelimesinden nasıl nefret edileceğini ve gözünde değerim olmadığını gösterdi O kız bana...
(O kız diyorum çünkü artık sadece resimlerde ve hatıralarda –tüm bunlar olmadan önceki haliyle- yaşıyor benim için... )
O kız ‘ a;
Sen unutmuşsundur belki de 20 yılın hatırını ben bir gün bile unutmadım ( Her şeye rağmen... )
O son gün -bilmiyorum ama içime doğmuş sanırım- kokunu çektim içime senden ayrı kalacağım günlerde yetecek kadar... Ama yetmedi...
Şimdi sigaramın dumanına sarılıyo senli düşüncelerim, her nefeste doluyor içime, Sen süzülürken yanağımdan...
19 yorum:
Çıkarları için yanınızda olduğunu anlayıp dağıldınız mı ?
Bunu bile bilmeden, sebepsiz gidişleri oldu insanların evet, onlarca kez ama hiçbirisi 20 yıllık değildi, büyük başarıymış gerçekten. Onu bulursan nasıl yaptığını sorar mısın? Ciğerinin sol yanında gerçekten ne taşıdığını ve onu nasıl yönetebildiğini? Belki vereceği sır gidişlere alışmamız için bize bir çıkış noktası bulur! Sadece çıkış noktası, onun gibi olmak için değil.
Prncfrncım;
İstesem nerde bulacağımı biliyorum ama inan görürsem o 20 yılın hatırı falan kalmayacak çok iyi biliyorum... 5-6 yıldan beri yüzünü dahi görmüyorum O kızın... Her derdine koşan, hatta nişan atılmışken nişanlısına yalvarıp geri döndüren, evlenene kadar ailesinin karşısına dikilip ‘sevenleri ayırmayın ‘ diye ortalığı ayağa kaldıran, sanki kendi düğünüymüş gibi her şeye koşturan, düğününe gitmek için canından çok sevdiği babasının kalbini kırmayı bile göze alan birini kaybetti O kız... Düğünden sonra gittiği şehirde tesadüfen yolda karşılaştık, işte o -her şeyden habersiz- "son defa" sarıldığım zamandı... O gün “haftaya sana yemeğe geleceğiz, gelirken düğün kasetini de getiririm izleriz beraber” dii son sözleri... Sonrasında aradım açmadı telefonları, elimde ev hediyesiyle kapıda kaldım vs... Ne olduğunu, neden gittiğini anlamadım gerçekten... Bir yıl sonra tüm cesaretimi toplayıp her şeye rağmen telefon ettim "bebeğin olmuş hayırlısı olsun Analı babalı büyüsün" diye başlamaya çalıştım söze ama O soğuk sesi ve sizli-bizli konuşması... Telefon ettiğime bin pişman olarak kapandı telefon... Söyleyecek çok bir şey yok aslında bunca yılda paylaşılanlara yanıyorum ben... Onun yerine HAK eden başka birine veremediğim için sevgimi, gözümden süzülüyor bu damlalar...
Ciğeri yokmuş ki... İstediği şey düğünde (çok önceden ısmarladığı) takılacak bir altınmış, çok geç anladım...
Bu arada yazındaki “Ne yapıyordu şimdi, kime ne zarar veriyordu? Beni incitmek için elinden geleni yeterince ardına koymuş muydu?” cümlesidir bu yazıyı ortaya çıkaran...
bu yazını okuduktan sonra , aklımda canlanan birkaç şey karalayayım dedim ben de günceme (:
konu hoşuma gitti , acısının yanında .. birçok insanın kendini bulabileceği bir yazı sanırım bu ! yaşadıklarını görebileceği ..
elinize sağlık , tebrik ederim .
sevgilerle
En çokta dostlukların kopuşu yıkmıştır beni. Sevgiliden ayrılınca falan bir müddet sonra sızısı geçer (en azından bende böyleydi) Ama bir dostu kaybedince ömür boyu içinde acı olarak kalıyr insanın. Yorumlarınıda okudumda, harbiden çiğ süt emmiş "O kız". Ama oluyor malesef böyle şeyler, hala dost denir mi o kişiye bilemiyorum. bu arada 24 saat rötarlı oldu ama, mimi cevapladım canım. Tekrar çok teşekkür ediyorum.
Sevgiyle kal!
ne yazık ki yaşıyoruz böyle şeyler.. ben de cok bırakıldım ortada canım biliorsun.. boş wer kim ne yaparsa yapsın, böyle böyle büyüyoruz biz.
not(: mim icin tesekkür eder, en kısa zamanda yazacağımı bildiririm(:
Sevgili Rüyayla,
Yaşamımdaki bir olayı anımsattı bana.İçim acıdı. Ben de yazacağım...
Ruyayla'cığım, yaptığımız onca iyilişe karşılık büyük bir boşluk görmek o kadar yaralıyor ki. Açık açık yazınca, ben de şimdi kimler için neler yaptım ama onların hiç umrunda olmadan arkamdan hala konuştukları aklıma geldi, düşündükçe sinirlerim bozuluyor ben de düşünmemeye çalışıyorum. Yazık. Ama merak etme, suç sende değil, eminim güzel fırsatlar açacaktır bu olaylar sana. Üzme kendini e mi?
Velvet Vamp;
Hoşgeldin.. Yazdıklarımda birilerinin birşeyler bulabilmesi beni inanılmaz mutlu ediyor..
Teşekkür ederim
Sevgiyle kal...
Hoşbuldum =)
Beni de en çok bu mutlu eder zaten ..
Yeni yazılarını bekliyoruz ailecenek efendim (:
Pandoracım;
Dost yada sevgili her kimse bu ayrılığın diğer kahramanı eğer ortada bir emek ve karşılıksız sevgi varsa işte o zaman içinde kalıyor insanın... canım geliyorum hemen mimi okumayaa...
Sende sevgiyle kal güzel yürek...
Camillacığım
Büyüyoruz dimi canım :) mimi bekliyorumm
Aysemacığım;
Hepimizin hayatında buna benzer olaylar var(mış) umarım senin canını fazla acıtmamıştır
sevgilerimle...
Prncfrncım
Karşılık beklemeden yapmıştım ben ama en azından bir açıklamayı haketmiştim ! Üzülüyormuyum? Bilmem canımı o kadar yakmış ki; Konu "o" olduğunda artık hissetmiyorum..
Bende unutmaya çalışıyorum, düşünmemeye çalışıyorum önceki yorumda dediğim gibi bir kaç kelimeden çıktı geldi, döküverdim içimi birden... Geçer , gider :)
Velvet Vamp;
Şöyle güzel bir köşe seç kendine o zaman :)
Harika bir yazı olmuş. Özellikle "gözüme ayrılık kaçtı" kısmı yazıyla beraber okuyanıda bitiriyo zaten.
Yazını okuduğumda zihnimde canlanan 2 cümle oldu.
Kaldırabilecek kadar ağır değilim artık,
Yada sevebilecek kadar hafif..
aahmetcelebii;
Hoşgeldin..
Teşekkür ederim ...
"Kaldırabilecek kadar ağır değilim artık,
Yada sevebilecek kadar hafif.."
İkisi de olmadan olmuyor... Sevmen için güven, ağırlığını atman için sabır gerekli diyorum..
Sevgilerimle...
bazen hayatı gökkuşagının renklerı gıbı göruruz sevınce..ama gökkuşagının renklerının içindede sıyah oldugunu unutarak..
yüregıne saglık
gökkuşagının dıger renklerı olsun hayatında..
Hoşgeldin Elif;
Evet, Siyahlarda var... Güzel dileklerin için çok teşekkür ederim...
Congratulation for the great post. Those who come to read your article will find lots of helpful and informative tips.
HP - ENVY 17.3" Laptop - 8GB Memory - 1TB Hard Drive - Natural Silver
HP - 17.3" Refurbished Pavilion Laptop - 6GB Memory - 500GB Hard Drive - Charcoal Gray
Yorum Gönder