AKuSTiK HüZüNLeR

Rüyaların işgal edildiği bir gecenin yüzünde gördüm kendimi…
Karanlığı emziren gözlerim vardı benim, dağların devrildiği omuzlarım.
Birde yastık altı umutlarım...
Saat; nefes alışlarını üç geçiyordu.
Çöp kutularına bırakılıyordu pimi çekilmiş bombalar
Pencerelere uzanırken karaltılar, ölüler suskunluğa boğuyordu kendini.
Radyo frekanslarından akustik hüzünler damlarken,
Telefon tellerine asılı kalıyordu ağıtlar.

Televizyon kanallarına son dakika haberleri düşürülüyordu,
Beyoğlu’n da bir yürek fünye ile patlatılmış.
Ortaköy de bir kalp atışı kendini ele vermiş,
Taksim de parfüm kokulu cinayetler,
Etilerde yüksek dozda ihanet,
Beşiktaş sahilinde iki el(e) kurşun sıkılmış…
Ayrı düşmüş bedenler.
Şişli yasak aşklara yataklık etmiş,
Mecidiyeköy’de tüm duygular göz altında..
Üsküdar’da on üç bakış şüpheli,
Kasımpaşa’da esrarlı gözler tutuşurken,
Tophanede bir çocuk martıların çığlıklarına asmış kendini,
Bir annenin ciğeri yanmış,
Bir kaşık suda boğulmuş yarınlar...
Ve top yekûn reddedilmiş tüm kitaplar.


Bir ayakkabı bağcığından kopuyordu hayat.
Ve ikiye bölünüyordu mevsimler.

Bugün kendime söyleyebileceğim tek bir yalanım yok.
Uydurduğum hikâyelerden başka.

ismet Baygın nam-ı diyar Supradyn