19 Aralık 2008 Cuma

HiÇBiR ŞeY iÇiN GeÇ DeĞiL


Bir kız tanıdım daha on sekizinde... Hayatında göreceği o kadar güzel gün varken aile içi şiddetten kaçmak için güler yüz gördüğü, kandığı bir adama kaçıp evlenen ve evliliğinin 5 inci ayında;

“Nasıl boşanabilirim bir akıl verin öğretmenim” diye bana sığınan ufacık bir kız çocuğu...


Oysa şimdi yaşıtları üniversite sınavlarıyla uğraşırken, gezip dolaşırken, sinemaya giderken O evde eşiyle ve eşinin ailesiyle ilgilenmek zorunda... Eşinin kıskançlıklarına, umursamazlıklarına, koyduğu kurallara göğüs germek zorunda...


“Kaç yaşında eşin” diyorum 22” diyor...

” Neden evlendin onunla diyorum “

“Annem evden kovdu, abim dövdü” diyor


“Bu yüzümdeki izi görüyor musunuz öğretmenim ? Bunu annem yaptı... Ağzımı burnumu dağıttı siz olsaydınız dayanabilir miydiniz ?

Yara izine bakmaya korkuyorum bir anne bu kadar acımasız olabilir mi diye...

Susuyorum...

“ Sizin anneniz yapmaz dimi bunu? diye devam ediyor cevap beklercesine...

“ Babam annem gibi değildir, zaten annemle babam barıştırdı yoksa annem barışmazdı benimle “ diye devam ediyor sözüne...


” Başka sebep varmıydı bu şiddet haricinde ” diyorum

“ Çok iyi davranıyordu bana” diyor ve anlatmaya devam ediyor evlendikten sonra o iyi davranan adamın geceleri eve gelmediğini ya da çok geç geldiğini, ailesinin sözünden çıkmadığını, sokağa çıkmasına izin vermediğini, çıktığında da ”adamlara bakıyorsun” diyerek sorun yarattığını ve daha birçok şeyi anlatıyor...


Dayanamayıp “İstanbul gibi bir yerde sokak ortasında bırakıp giden ve “ailenle de barıştın artık seni kabul ederler” diyerek Git sinyalleri veren bir adamla aynı evde hala neden duruyorsun” dediğimde çocukça bir sebep sunuyor önüme;

“ Babamdan para aldılar daha vermediler”


Başka sebebi olup olmadığını soruyorum “yok” diyor donuk bir sesle...

“ Versinler aldıkları parayı sonra eve geri döneceğim, üniversiteyi kazanacağım sonra da gideceğim buralardan, kimseye muhtaç olmayacağım... Ne beni istemeyen ‘git bu evden’ diyerek abime dövdüren annemi istiyorum, ne de artık nefret ettiğim bu adamı“


Düşündüklerimi söylüyorum...

“ Sizin kadar güçlü olabilsem keşke “diyor.

Söylediklerimden korkuyorum...



“Öğretmenim her şey için çok geç değil mi ? diye soruyor

“Hayır değil “ diyorum... “Hiçbir şey için geç değil...”


14 yorum:

Camilla dedi ki...

ofh tüylerim diken diken oldu canm ya, umarım yoluna girer her sey.. sen söylediklerinden korma sakın, türkiyenin senin gibi doğru yolu gösteren öğretmenlere ihtiyacı var rüyaylacım.

RuYaYLa dedi ki...

Camillacığım;
Deniz yıldızları hikayesinde ki gibi en fazla etrafımdakileri kurtarabilirim o da elimden gelirse... Ya ötekiler ?

Korktum canım söylediklerimin yarardan çok zararı dokunursa diye...

Kapana kısılmış bir kuş gibi son çırpınışlarıyla anlattı herşeyi gözleri dolu dolu... "Hiç bir şey için geç değil" dediğimde görseydin elma şekerini ilk defa yiyen bir çocuğun sevinci vardı gözlerinde...

asiçiçek dedi ki...

merhaba!
yazını gözlerim dolu okudum çaresizik içinde kıvranan gencecik bir vücut sığınacak bir liman bir el bir güven hissi...belkide kaçış...

aysema dedi ki...

"Bir off çeksem, karşıki dağlar yıkılır!!!"

Ne çok öykü var buna benzer yaşanmışlıkta...

Öğrencimin annesiyle yaptığımız konuşma geldi aklıma:
Kocası sürekli içiyormuş,dövüyormuş, sövüyormuş... Kısacası kendisi ve çocuklarına yaşamı dayanılmaz kılıyormuş.
"Neden çekiyorsun bu adamı?" dediğimde "Başımızın üstünde bir dam var öğretmenim!" demişti. Çaresizlik içindeki insana, çaresizce bir şeyler söylemiştim.

Dilerim ,çocukları için hiç olmazsa,bir şeyler değişebilse, geç olmadan...
Sevgiler...

Adsız dedi ki...

İnsanlarımız neden gördüklerinden, duyduklarından ve okuduklarından ders alamıyor? Neden ille yaşamaları gerekiyor bir şeyleri öğrenebilmek için? Neden hep zor olanı seçiyor bazıları ve neden hep teselli etmek bize düşüyor? Ah be çocuğum be!..

RuYaYLa dedi ki...

Asiçiçek Hoşgeldin...
Sadece kaçmak istiyor herşeyden ...
Çoğu şeye güvenini yitirmiş... Nefret ediyorum dese de hala seviyor ama bir tek sevgiyle de devam edemeyeceğinin farkında :(

RuYaYLa dedi ki...

Aysemacım;
O kadar çok var ki..
Kendilerine olan güvensizliklerinden, aile baskısından,toplum baskısından ve ya başka nedenlerden seslerini çıkartamıyorlar.. Olan o ailede sevgisizlik içinde büyüyen çocuklara oluyor malesef ki... O sevgisizlikle büyüyen çocukların da evlilikleri aynı şekilde mutsuz gidiyor.. Çok kötü bir kısır döngü halini almış bu tip durumlar..

Sevgiler..

RuYaYLa dedi ki...

Kakule;
'Benim başıma gelmez' mantığı güdüyorlar bence.. Düşünmeden, sonuçlarını gözönüne almadan, alelacele yaşıyorlar.. Sonra da yanlış seçimler, mutsuz hayatlar..

ELİF dedi ki...

o kadar çok genç yürekler varki böyle olan.inanmak bilem istemiyor bazen insan.işte ailesinde göremedıgı sevgıyı iki gülüşe feda ediyor kendını sevdıydım dedıgı adama..

bunun adına sevmek dıyebilecegi kadar küçük yüregi...

böyle olsun istemedı aslında onunda toz pembe hayalleri vardı..

hep yarım kaldı...

RuYaYLa dedi ki...

Elifcim;
Küçücük yüreği bu gece parçalandı.. Telefonda saatlerce ağladı ama elimden gelen bir şey yoktu ayrılmaya karar verip konuşmuş ve bu konuşma çok canını yakmış belki konuşmalardan çok yarım kalmışlıklar yaktı canını...

Seyyah dedi ki...

Susmak istedim önce.Ama dayanamadım.Söylenecek ne var dedim kendi kendime.Çoklar toplandı dilime.Sonra AİLE dedim,AİLE.Herşeyin başı bu.Gençliği mutsuzluğa sürüklüyen tek etken bu.Yğmurdan kaçmak isterken doluya tutulmuş.Bu laf aslında bana çok itici gelir.Sevmemde.Ama bu işte,bu.Yapılan bu.Kaçmak zorunda bırakıyorlar.Bazen bu kızımız gibi bedenen kaçıyorsun,bazen ruhun kaçıyor,bazende kendinden kaçıyorsun.Nereye kadar kaçılır?ne zamana kadar?Bu nasıl engellenir bilemiyorum.Bildiğim Dengesizlikler döngüsünde dönüp durmaktan yorulmuş ruhlar için.Durmak ve bir DERİN nefeslik huzur diliyorum.

RuYaYLa dedi ki...

Elvancım;
Evet, herşeyin başı aile. Tanrıya şükürler olsun ki böyle bir ailem var dedim bu konuşmadan sonra...
O kızcağızın şu an bir evi yok.. Eşiyle konuşmuş ve ayrılıyorlar evden gitmiş eşi, ailesinin yanına da gitmemiş.. Başkalarının yanında öyle devam ettirmeye çalışacak sanırım hayatını.. Nereye kadar ? Nasıl? bende bilmiyorum umarım şu an yaşadığından daha kötü şeyler gelmez başına :( Daha çok küçük çünkü...

Seyyah dedi ki...

Offf şimdi daha kötü oldum.Yaradan yardımcısı olsun.Elimizden bişey gelir mi canım.Yapabileceğimiz bişey var mı?

RuYaYLa dedi ki...

Elvancım;
Amin canım... Elimizden pek bir şey geliceğini zannetmiyorum ( onunla olan konuşmalarıma bakarak ) Ailesiyle kouşmayı teklif ettim istemedi, eşinle konuşayım dedim onu da istemedi... Keşke gelse elimden bişeyler...