HaY DiLiMi eŞek ARıSı SoKSuN

Canım acıyor gözümde akmayan binlerce damla gözyaşı yavaş yavaş sızıyor yüreğime...

Yüreğimi sel basacağını bile bile akıtmasam keşke içime gözyaşlarımı...

“çok yalnızım “ bunu söyleyip susabilsem keşke...

Söylediğimde; içimde olanlar birer birer dökülse ortaya, canımı acıtan ne varsa...

1 yıl önce kapımda yüzümü 5 dakika görmek için soğuktan donmak üzere olan bir adam vardı elinden gelen neyse yapmaya hazır ve ben benim kontrolüm dışında gelişen olaylar yüzünden öyle bir fırçaladım ki “çık hayatımdan...” diye...

Çıktı gitti, içinde binlerce söylenmemişlikle birlikte... 1 yıl içinde her karşılaştığımızda uzaktan başıyla selam verip geçti... Taa ki bu güne kadar...

İşten çıktım durakta otobüs bekliyorum. Soğuktan donmak üzereyim... Önümde bir araba durdu içinde bu...

Selam verdi "Nereye" dedi "Eve" dedim

"Gel ben bırakayım, çok soğuk hava" dedi "işin yok mu" dedim

"Deli misin yürü hadi" dedi

Eve doğru geliyoruz birkaç kelime haricinde bişey konuşmadık bişeyler söylemek istiyo farkındayım lafı çeviriyorum

Sonra “Gel sana kahve ısmarlayayım “dedim

Gülümsedi "Gidelim hadi" dedi

Oysa ben hayır falan der sanıyordum dilimi eşek arısı soksun dedim içimden tabii... Ne çekiyorsam bu dilimden çekiyorum ben...

Gittik oturduk “Hiç değişmemişsin hala aynısın “ dedi

“ Değiştim” dedim gayri ihtiyari

“içimde bişey kalmıştı söylemek istiyorum...

Hayatında hiç bu kadar birisinin senin sevgilin olmasını istedin mi bilmiyorum ama ben istedim... Dostluğun yetmedi bana ” dedi ve başladı konuşmaya içini ne kadar acıttıysam artık susmak bilmedi...

Sevgilisini anlattı, 1 yılda değişenleri anlattı ve “Eğer o gün çık hayatımdan demeseydin, şimdi çok mutlu olacaktık belki de “ dedi.

“ Ben senin sadece dostluğunu istemiştim sende bunu biliyordun ve bilmene rağmen benden bu dostluktan çok fazla şey istedin. Ben hayır dedikçe üstüme geldin... Biliyorsun, ben sıkılmaya hiç gelemem “ dedim.

“ Evet söyledin ama 'çıkmayan candan umut kesilmez' diye ben ısrar ettim. Hata bendeydi ama çok istemiştim... Şimdi bunları 'yeniden başlayalım' diye söylemiyorum, dediğim gibi içimde kaldı bişeyler o yüzden” dedi.

En sonunda da yılbaşında ne yapacağımı sordu evdeyim dedim

“ Yılbaşında bu söylediklerim aklına gelecek unutmayacaksın bu söylediklerimi öyle yalnız hissedeceksin ki kendini... Evde ailenin olması, yanında arkadaşlarının olması sana yetmeyecek birini arayacaksın yanında “

dedi gözlerimin içine baka baka... Ve;

" Ben Senin aynanım söylediklerimin doğru olduğunu biliyorsun" dedi sustu... Yüreğim o kadar çok acıdı ki içimden;

‘Ben zaten uzun zamandır yalnız hissediyorum kendimi’ derken gülümsedim

“ Yalnız değilim “ dedim “Hayatımdan da gayet memnunum... “

“Gözlerin de aynı şeyi söylese keşke” dedi ve hesabı istedi...

Sustuk...

Kapının önüne kadar bıraktı. Sanki yıllardır görmüyormuş gibi; yanağını yanağımda uzun süre tutarak yanağımdan öptü...

“Özlemişim seni arada bir kahve içelim” dedi.

Her zamanki şen kahkahalarımdan birini attım ”Sevgilinde gelirse olur neden olmasın” dedim...

“Dedim yaa hiç değişmemişsin” dedi.

Değiştim dedim güldüm ve gitti...

Artık içinde söylenmemiş hiç bişey kalmadı sanırım... Ama benim içimdeki acımı bir kat daha katladı... Dedim yaa ne çekiyorsam dilimden çekiyorum!

Ne vardı sanki en baştan otobüsle giderim deseydim... Yahu hadi soğuktan aklım çalışmadı ya sonra... Dilimi eşek arısı soksaydı da 'kahve içelim ' demeseydim ! içimdeki acıyı yüzüme vurmasına izin vermeseydim!!... Maskelerimle gülücük saçmaya devam etseydim içim kanarken...